Γεννήθηκα 17 Νοέμβρη

"Εκείνο το βράδυ στα Σεπόλια έγιναν πολλές αναποδιές. Ήμασταν τέσσερις, είχαμε επισημάνει μια καμιονέτα. Στην οδό Αυλώνος, όπως κατεβαίναμε από τη Ρόδου.

Τα δύο περιπολικά είχαν κατεβεί από την οδό Ρόδου. Το πρώτο προσπέρασε τη γωνία με την Αυλώνος, ύστερα έκανε όπισθεν. Πετάχτηκε ένας, ο καουμπόης. Με προτεταμένο το περίστροφο και την αλαζονεία της εξουσίας διέταξε «Ψηλά τα χέρια». Λάθος πόρτα χτύπησε. Βουτήξαμε πίσω από τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα. Ανταλλάξαμε πυροβολισμούς. Ο καουμπόης καλύφθηκε. Νομίζω τον πήρε μια σφαίρα. Αργότερα, μετά τους πυροβολισμούς του εναντίον μου. Καλύφθηκαν και οι άλλοι από τα δύο περιπολικά που κατέβηκαν τη Ρόδου. Ρίχναμε αραιά πυρά – δεν είχαμε πολλές σφαίρες. Μία μία, να τους κρατάμε καθηλωμένους όσο αποχωρούσαμε.

Υποχωρούσαμε στην Αυλώνος. Πήρα μια χειροβομβίδα από ένα σύντροφο. Την πέταξα πίσω από τους οχυρωμένους αστυνομικούς. Πάνω που είχαν ξεθαρρέψει και έβγαιναν από το καβούκι τους. Λούφαξαν ξανά. Ο ένας από αυτούς είχε βγει στη μέση του δρόμου με το αυτόματο, έτοιμος να ρίξει. Θα μας χτυπούσε, θα χτυπούσε και το συγκεντρωμένο κόσμο πίσω μας. Έριξα τη χειροβομβίδα εκεί, για να λουφάξει. Ανάμεσά τους. Εκεί δεν υπήρχε κόσμος, δεν κινδύνευε κανένας, μόνο οι αστυνομικοί τραυματίστηκαν, τρόμαξαν, κρύφτηκαν. Υποχωρήσαμε στην Αυλώνος, προς Αθήνα. Πολλά αυτοκίνητα είχαν σταματήσει, έκλειναν το δρόμο. Μπροστά ήταν ένα παλιό ταξί. Βγάλαμε τον πελάτη του. Βγάλαμε τον ταξιτζή. «Μια στιγμή να πάρω τις εισπράξεις», «Καλά, πάρ’ τες».

Οι αστυνομικοί από τη μεριά της Ρόδου πήγαν να ξεμυτίσουν. Τους φώναξα «Ρίχνω κι άλλη χειροβομβίδα». Ξαναλούφαξαν. Πρώτος αυτός με το αυτόματο.

Ένα -τρίτο ή τέταρτο;– περιπολικό ήρθε στην Αυλώνος από τη μεριά της Αθήνας. Μπλοκαρίστηκε από τα σταματημένα αυτοκίνητα. Κατέβηκαν, μας έριχναν από πίσω, από δυο τρία μέτρα απόσταση. Ανταποδώσαμε τα πυρά. Ξεκίνησα αργά, έστριψα αριστερά, στη Χρηστομάνου, ξανά αριστερά στη Δυρραχίου, ξανά αριστερά, πήρα την Αγίου Μελετίου. Ακούσαμε σειρήνα πίσω μας. Είπα να πετάξουν χειροβομβίδες. Δεν μας κυνηγούσαν, μετέφεραν τους τραυματίες τους. Όταν άκουσαν τις εκρήξεις, εξαφανίστηκαν με ιλιγγιώδη ταχύτητα".

Σημείωμα του εκδότη

Ο Εκδοτικός Οίκος Λιβάνη έχει αποδείξει την πίστη του στον πλουραλισμό των ιδεολογικών, πολιτικών, κοινωνικών και πολιτιστικών ρευμάτων.

Οι εκδόσεις μας, κατά τη διάρκεια της πενηντάχρονης περίπου διαδρομής τους, έχουν δείξει ότι δεν έχουν εμμονές σε μονομερείς αφηγήσεις για κρίσιμα θέματα της ιστορικής εξέλιξης στην Ελλάδα και δεν διακατέχονται από προκαταλήψεις.

Πιστεύουμε ότι πρέπει να φωτιστούν όλες οι πτυχές της ελληνικής ιστορίας σε κρίσιμες και αμφισβητούμενες ιστορικές περιόδους.

Με πίστη σε αυτή την αρχή της διερεύνησης κρίσιμων φάσεων της ιστορικής και πολιτικής εξέλιξης και με μοναδικό κριτήριο να χυθεί άπλετο φως, προχωρήσαμε στην έκδοση του βιβλίου αυτού.

Είναι αυτονόητο ότι ο Εκδοτικός Οίκος, βασιζόμενος στις παραπάνω αρχές, έχει εκδώσει και άλλα βιβλία σχετικά με την ύπαρξη και τη δράση της 17Ν, που αποδεικνύουν κάθε φορά ότι η έκδοση ενός βιβλίου δεν σημαίνει ότι ο Εκδοτικός Οίκος συμμερίζεται ή ταυτίζεται με τις απόψεις των συγγραφέων. Οι απόψεις που αναλύονται από το συγγραφέα στο βιβλίο αυτό είναι αντίστοιχες με τα κείμενα των προκηρύξεων της 17Ν, όπως αυτά έχουν δημοσιοποιηθεί από τα ΜΜΕ (εφημερίδες - ραδιόφωνα - τηλεόραση - internet) και επίσης έχουν αναδειχθεί μέσα από τη διαδικασία της πολύκροτης δίκης και έχουν καταχωριστεί στα πρακτικά της δίκης.

Ποιος είναι ο Δημήτρης Κουφοντίνας

Ο Δημήτρης Κουφοντίνας γεννήθηκε το 1958 στο καπνοχώρι Τερπνή της Νιγρίτας Σερρών. Το 1972 η εσωτερική μετανάστευση μετέτρεψε την αγροτική οικογένεια σε βιομηχανικούς εργάτες στην Αθήνα. Τέλειωσε το Ε΄ Γυμνάσιο στα Εξάρχεια, πέρασε στο Οικονομικό της Νομικής στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Οι ανάγκες του αγώνα, η παρανομία, δεν του επέτρεψαν να πάρει το πτυχίο του.

Συνειδητοποιείται πολιτικά τη μεγάλη στιγμή του λαϊκού ξεσηκωμού στις 17 Νοέμβρη του 1973. Η πολιτική του διαδρομή ξεκινά από το ακηδεμόνευτο ταξικό κίνημα της Μεταπολίτευσης, συνεχίζει το 1977 με το πέρασμα στον παράνομο τόπο, περνά το 1981 στο μεγάλο σταθμό της 17 Νοέμβρη, για να βρεθεί στην παρανομία το 1985.

Μετά το χτύπημα της οργάνωσης το 2002 επιλέγει να βγει από την παρανομία, για να υπερασπίσει την τιμή της οργάνωσης και τις επαναστατικές αξίες που ευτελίζονταν από τις ομολογίες και το κενό της σιωπής. Σήμερα κλείνει δώδεκα χρόνια κρατούμενος στην απομόνωση της Ειδικής Πτέρυγας στις Φυλακές Κορυδαλλού καταδικασμένος έντεκα φορές σε ισόβια και, επιπλέον, σε μερικές χιλιάδες χρόνια φυλάκιση.

Πάντοτε «δρων πολιτικά», γράφει, παρεμβαίνει. Έχει μεταφράσει πολλά βιβλία.

__________________________

Δημήτρης Κουφοντίνας: "Γεννήθηκα 17 Νοέμβρη"

ISBN 978-960-142-795-9, σελ 480, τιμή 14,98 ευρώ, έκδοση Μαρτίου 2014