Όταν η αγκαλιά της άνοιξης ανατέλλει την αγάπη, τα φύλλα του ίμερου πλέκουν το στεφάνι του έρωτα, οι αχτίδες του ήλιου κεντούν τα πέπλα του πάθους, οι αισθήσεις πυρακτώνουν τους χτύπους της φλέβας, ο ήχος της αποκορύφωσης ποτίζει το βωμό της τελετουργίας στην απόλυτη συνύπαρξη.
Η απόσταξη της στιγμής επιμένει να χρωματίζει την παρακμή της λέξης που κατρακυλάει από απρόσεκτα χείλη, σαν ηχώ:
"Όχι, δεν μπορώ να σου χαρίσω τα όνειρα που έκρυβες στο προσκεφάλι σου".
Και το δηλητήριο του σκορπιού ξεστομίζει την αλήθεια που όλο και πιο σφιχτά μ' αγκαλιάζει...
_________________________
Μαίρη Γκαζιάνη: "Σου γράφω..."
ISBN 9789609920117, σελ. 160, έκδοση 2012
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου