Όσο θα ζούνε άνθρωποι

[ παρουσίαση ]

Η διαδροµή ήταν όµορφη. Η σκούρα καφετιά γη ήταν σκαµµένη επειδή την ετοίµαζαν για σπορά, µε µικρά βουναλάκια από άµµο, που θα τα ανακάτευαν µε το χώµα για να µαλακώσει. Η µαύρη λάσπη που κατέβαζε ο Νείλος από την Αβυσσηνία ήταν σκληρή και παχιά. Αλλού ήταν φυτείες µε τριφύλλι, ζαχαροκάλαµο, αλλού κηπευτικά καταπράσινα και καλοθρεµµένα. Τα βαγόνια πέρασαν πάνω από το Νείλο τρεις φορές. Η γη, µέχρι πέρα µακριά στον ορίζοντα, ήταν γεµάτη χουρµαδιές, ψηλές και λυγερόκορµες, µε τις κορφές τους ν’ ανοίγουν σαν βεντάλιες.

Παντού έβλεπες γκαµούζες, τις αγελάδες της Αιγύπτου, να σέρνουν το αλέτρι ή να γυρίζουν τα µαγκανοπήγαδα που ανέβαζαν το νερό από τα ποταµίσια κανάλια. Η Τέτα κοίταζε κι αποθαύµαζε το όµορφο τοπίο. Συνάµα όµως µε τον ρυθµικό θόρυβο του τρένου, τα λόγια του Κώστα Τρικορίτη σ’ εκείνη την µπιραρία τυραννούσαν το νου της: «∆ίδυµες… ∆ίδυµες...». Αποφάσισε να τα διώξει απ’ το µυαλό της. Γι’ αυτό πήρε το τετράδιο που κουβαλούσε πάντα µαζί της κι άρχισε να γράφει, µέχρι που έφτασαν στην Αλεξάνδρεια.

Μέσα από την αφήγηση της ηρωίδας Τέτας Βαρίτου ζωντανεύει η µεσοπολεµική και µεταπολεµική Αλεξάνδρεια µέχρι την περίοδο της κρίσης του Σουέζ και το καθεστώς του Νάσερ. ∆εν πρόκειται όµως για τις αναµνήσεις από τη ζωή της αστικής τάξης, αλλά για την απλή και δύσκολη καθηµερινότητα των Ελλήνων της Αλεξάνδρειας. Παράλληλα, ο αναγνώστης µεταφέρεται στην Αθήνα του 1950: από τις γραφικές ταβέρνες της Νέας Φιλαδέλφειας, τα εργοστάσια στο Περιστέρι µέχρι τις προσφυγικές παράγκες του Πολυγώνου και τις λαϊκές συνοικίες στο Αιγάλεω.

Λίγα λόγια για την συγγραφέα

Η Ευπραξία Βονοφακίδου - Ζαππάλα είναι γνωστή µε το ψευδώνυµο Ντόλλη Νταλκά, που της έδωσε ο Μανώλης Γιαλουράκης. Γεννήθηκε το 1932 στην Αθήνα, αλλά από το 1934 έζησε και µεγάλωσε στην Αλεξάνδρεια όπου και σπούδασε στα εκεί ελληνικά σχολεία. Με τη διαρροή του ελληνισµού της Αιγύπτου, µετανάστευσε οικογενειακώς στη Νότιο Αφρική, το 1961. Η πρώτη της εµφάνιση στα γράµµατα έγινε σε ηλικία δεκαεφτά ετών. Έχει εκδώσει εννιά βιβλία, και έχει λάβει βραβεία σε λογοτεχνικούς διαγωνισµούς σε Ελλάδα, Κύπρο και Ν. Αφρική, καθώς επίσης µετάλλια και άλλες τιµητικές διακρίσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Εκτός από τη λογοτεχνία, ασχολείται µε τη ζωγραφική και τη µουσική σύνθεση.

Παντρεύτηκε το 1965 και έχει δύο γιους. Εργάστηκε ως γραµµατέας της ελληνικής σχολής
«Σαχέτι» του Γιοχάνεσµπουργκ, από το 1978 έως το 2003.

Άλλα βιβλία της:

Εγώ (ποίηση)
Μετά τα σαράντα (διηγήµατα)
Άσπρη ώρα (διηγήµατα)
Σηµειωµατάριο (ποίηση)
Κάτω απ’ τον ήλιο (διηγήµατα)
Κάτω απ’ τον ίδιο ουρανό, (µυθιστόρηµα)
Στα µαύρα χώµατα (διηγήµατα)
Εποχές (ποίηση)
Στη Σικελία των Ιώνων (ταξιδιωτικό)
______________________________________________
Ντόλλη Νταλκά: "Όσο θα ζούνε άνθρωποι"

ISBN 978-960-211-938-9 - σελ. 504 - τιµή 19,50 ευρώ - έκδοση Δεκεμβρίου 2009