Η κόκκινη βαλίτσα του έρωτα

[ παρουσίαση ]

Ο άνδρας είναι η μυστικιστική δύναμη, είπε. Πόσο δίκιο είχε! Έτσι τον ένιωθα μέσα μου, σαν αόρατη ώθηση που με παρέσυρε πέρα από τα όρια ασφαλείας που χρόνια ύψωνα για να προστατέψω τον εαυτό μου.

Τελικά τον προστάτευα ή, σύμφωνα με τα λεγόμενά του, τον πολτοποιούσα, τον συνέθλιβα; Τι είπε πως είναι ωρίμανση; Καρπός που σαπίζει; Προς τα εκεί οδεύω; Και τι είναι αυτό που θα αποσυντεθεί; Ποιο το περιεχόμενό του; Ένα συνονθύλευμα από φοβίες, άγχη, απαρνήσεις και καταπιέσεις; Με ποιο όφελος; Την αξιοπρέπεια. Ποιος μου τη ζήτησε; Ποιος την επέβαλε; Αλίμονο! Εγώ η ίδια σε βάρος του εαυτού μου και της αλήθειας. Μια ζωή που στηρίζεται πάνω σ’ ένα ψέμα. Σ’ ένα λάθος που νόμισα πως θα καλύψω, επειδή κατάφερα να το κρύψω από τους άλλους! Ποιο το όφελος, αφού το κουβαλάω στου νου μου τις άκρες; Στρείδι που όζει. Αυτό είμαι. Και το μαργαριτάρι; Ζει ή ψόφησε μέσα στα φύκια που νόμιζα για μεταξωτές κορδέλες;

Θεέ μου, τι έκανα! Προλαβαίνω ν’ ανασυντάξω τις δυνάμεις μου και ν’ ανασυνθέσω τη ζωή μου ή σαν σύκο θα παραδοθώ στην αγκαλιά της γης, έτοιμη για ανακύκλωση;

«Τι κάνεις; Πάλι θα πέσεις στην παγίδα της φιλαρέσκειάς σου;»

«∆εν είναι φιλαρέσκεια. Η ταραχή µου είναι εσωτερική. Ανεξήγητη. ∆εν το νιώθεις και συ;»

«Κουταµάρες! Κάθε γυναίκα αρέσκεται να τη θαυµάζουν. Τονώνεται το ηθικό της, νιώθει πως ολοκληρώνει τον προορισµό της».

«Τον προορισµό της; Τι εννοείς;»

«Να έλκει. Να διεγείρει. Να συναρπάζει!»

«∆εν είναι αυτός ο προορισµός της γυναίκας. ∆εν είναι εµπόρευµα προς πώληση».

«Μην εξάπτεσαι. ∆ύσκολα κανείς ξεφεύγει από τη φυσική νοµοτέλεια. ∆ες τις πεταλούδες, τα τριαντάφυλλα: Με τα χρώµατα και την ευωδιά τους αυτό προσπαθούν. Να ελκύσουν. Με έµµεσο ή άµεσο τρόπο να βοηθήσουν στη διαιώνιση των ειδών».

«∆εν είµαι ζώο. Άνθρωπος είµαι».

«Επειδή στέκεσαι όρθια και διαθέτεις λογική και κριτική σκέψη, νοµίζεις πως αυτό και µόνο σε καθιστά κάτι ανώτερο; Ταλαίπωρη! ∆υνατότητα να γίνεις έχεις. Μόνο δυνατότητα».

«Λίγο το έχεις αυτό;»

«Ποιο το όφελος, αν σκορπάς τις δυνάµεις και την ενέργειά σου µόνο για επιβίωση; Σκέψου το».

Λίγα λόγια για την συγγραφέα

Η Βικτωρία Αγγελοπούλου γεννήθηκε και εργάζεται στην Πάτρα. Από το 1978 ασκεί το επάγγελμα της συμβολαιογράφου.

Η επιθυμία της για πολιτιστική ανάπτυξη του τόπου της την ώθησε να ασχοληθεί με τα κοινά. Έτσι, από το 1990 έως και το 2002 διατέλεσε Αντιδήμαρχος Πολιτισμού του Δήμου της Πάτρας και σήμερα έχει αναλάβει τον πολιτιστικό τομέα του Δήμου Ρίου, όπου ζει μόνιμα, με το σύζυγό της Κωνσταντίνο Τσερμπίνι.

Ταυτόχρονα, από το 1985 ασχολείται ερασιτεχνικά με τη σκηνοθεσία, τη σκηνογραφία, τη διασκευή και τη συγγραφή θεατρικών έργων.

Το πρώτο της μυθιστόρημα Συγνώμη που σου Είπα Ψέματα εκδόθηκε το 2003 από τις εκδόσεις μας.

__________________________________

Βικτωρία Αγγελοπούλου: "Η κόκκινη βαλίτσα του έρωτα"

Αθήνα 2008 - Σειρά: ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ - Σελίδες: 252 - Τιμή 14,00 ευρώ