Τον Philip kerr τον πρωτογνώρισα στο "Η τριλογία του Βερολίνου" -αν και είχα παλαιότερα διαβάσει αρκετά άρθρα του στην εφημερίδα Sunday Times και, σπανιότερα, στην Evening Standard. Εκείνο που πάντα τού αναγνώριζα ήταν το ότι ποτέ, μα ποτέ, η απλότητα και καθαρότητα της γραφής του δεν σου επέτρεπε να διαπιστώσεις την παραμικρή έλλειψη βάθους στον όποιο προβληματισμό του.
Στο συγκεκριμένο βιβλίο του, τώρα, ο Σκώτος συγγραφέας επαναλαμβάνει (ευτυχώς) τον εαυτό του: Κοφτή γραφή, περιεκτική, σφικτή, μύθος ακέραιος και ζωηρός, ήρωες στιβαρά τοποθετημένοι στο ιστορικό γίγνεσθαι, αυθεντική ανάπλαση μιας σκοτεινής και δύσκολης, από κάθε άποψη, εποχής, δράση εν ακινησία και κίνηση εν αδρανεία!
Πράγματι, ο Kerr δεν φιλοδοξεί να παρουσιάσει ένα μπεστ σέλερ στον χώρο του αστυνομικού μυθιστορήματος, παρ' όλο που το εν λόγω βιβλίο ανήκει ξεκάθαρα σε τούτη την κατηγορία. Λαμβάνοντας αφορμή από το έγκλημα, το οποίο συμβαίνει στον κύκλο των Ναζί αξιωματούχων του Γ' Ράιχ, αναπλάθει με χέρι σταθερό την ιστορική εκείνη περίοδο, φροντίζοντας με άκρατο επαγγελματισμό να παραμείνει η ατμόσφαιρα ανόθευτη και ρεαλιστική. Εδώ θα πρέπει να παραδεχθούμε ότι ο συγγραφέας δεν διαθέτει μόνο αστείρευτο ταλέντο, αλλά και γνώσεις που του επιτρέπουν επάξια να διεκδικήσει την πρωτιά!
Προσωπικά, από την άποψη της "αστυνομικής" πλοκής δεν κατενθουσιάστηκα, ωστόσο, από την άποψη του γενικότερου περιεχομένου καθηλώθηκα. Αν εξαιρέσει κανείς τις υπερβολές στις οποίες "εμβάπτισε" τον... κατά συρροή κεντρικό ήρωά του (Μπέρνι Γκούντερ) -υπερβολές ως προς την εκ μέρους του εκφρασμένη σε ανώτατους Ναζί αξιωματικούς και παράγοντες αμφισβήτηση (κάποτε και απέχθεια) του ναζιστικού καθεστώτος, που ασφαλώς θα του στοίχιζαν άμεσα την ζωή του-, κατά τα άλλα σε έλκει ο απτός και ανθρώπινος "όγκος" του ντετέκτιβ. Ο ήρωας προσπαθεί να παραμείνει εκτός πολιτικού θόλου, να τελειώσει μια ώρα αρχύτερα την δουλειά του και να επιστρέψει στην ήσυχη καθημερινότητα ενός ανθρώπου που, αφού δοκίμασε την (κατ' ανάγκην;) συμμετοχή σε εγκλήματα κατά των Εβραίων της Ανατολής, τώρα αισθάνεται την αηδία να τον πνίγει. Και είναι πράγματι σαγηνευτικό να παρακολουθεί κανείς την εξελικτική πορεία των λογικών συλλογισμών ενός αστυνομικού του Εγκληματολογικού σε μια εποχή ολοκληρωτικού παραλογισμού κι αγανάκτησης.
Γενικά, η προσπάθεια των εκδόσεων Κέδρος αξίζει συγχαρητηρίων. Κάποιες ενστάσεις διατηρώ ως προς την αρτιότητα της επιμέλειας του βιβλίου, καθώς πολλά ονόματα και φράσεις μεταφράζονται λάθος. Αναλογιζόμενος τον κόπο του συγγραφέα να επιμείνει αυστηρά προσηλωμένος στην ιστορική αυθεντικότητα, θεωρώ ως απαράδεκτη κάθε παρέκκλιση από την ορθή απόδοση όρων και ονομασιών, όσο μικρή κι αν αυτή αποδεικνύεται.
Πέραν όλων αυτών, το εν λόγω βιβλίο σίγουρα θα ικανοποιήσει τους λάτρεις του είδους και θα αποτελέσει κόσμημα για κάθε "ψαγμένη" βιβλιοθήκη.
Διαβάστε επίσης: Μοιραία Πράγα (με video)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου