Ποιος και για ποιους
λόγους επιθυμεί να «ξεφορτωθεί» τον εκδότη μιας κουτσομπολίστικης εφημερίδας;
Είναι κάποιος που φοβάται ότι θα αποκαλυφθούν μυστικά που τον αφορούν; Είναι
κάποιος συνεργάτης του; Είναι κάποιο μέλος της οικογένειάς του που έχει
«προηγούμενα» μαζί του;
Την απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα που θα οδηγήσει και
στην αποκάλυψη του δράστη, προσπαθεί να δώσει ο αστυνόμος Δημάκος, λίγο πριν
τις εκλογές του 2009, όταν ακόμη στο συλλογικό φαντασιακό ήταν εδραιωμένη η
πεποίθηση ότι λεφτά υπάρχουν.
Ο Χ. Στεφόπουλος δημιουργεί έναν νέο ήρωα, τον πολύ οικείο
Γιώργο Δημάκο, έναν αστυνόμο της εποχής της οικονομικής κρίσης, που καλείται να
διαλευκάνει υποθέσεις με σκηνικό την αβεβαιότητα, τον φόβο και την ανασφάλεια.
Ο αστυνόμος Δημάκος ήρθε για να μείνει. Η επόμενή του
περιπέτεια θα έχει τίτλο "Οριζόντιες περικοπές".
Απόσπασμα από το
βιβλίο
Όλοι οι συνάδελφοι του γνώριζαν ότι μεταξύ 14:00 και 14:30 ο
Δημάκος δεν επρόκειτο να χαλάσει την ησυχία του ότι και να συνέβαινε. Η απουσία
οχλήσεων αυτό το μισάωρο αποτελούσε ένα
είδος «κεκτημένου». Η πρώτη του σκέψη λοιπόν όταν άκουσε το εσωτερικό τηλέφωνο
ήταν να αγνοήσει το επίμονο κουδούνισμα. Ωστόσο η τακτική του δεν απέδωσε,
όποιος τηλεφωνούσε επέμενε για τα επόμενα τρία λεπτά. H μακρόχρονη εμπειρία του
τον είχε διδάξει πως, όταν οι άτυποι κανόνες επικοινωνίας και συνήθειες χρόνων
μεταξύ συναδέλφων παραβιάζονται, μάλλον κάτι σοβαρό συμβαίνει. Δεν έπεσε έξω,
μόλις σήκωσε το ακουστικό, στο αυτί του αντήχησε η αγχωμένη φωνή της Δωροθέας,
«Έλα αμέσως στο γραφείο του Νίκου». Ο ενικός ξάφνιαζε όποιον ήταν ανυποψίαστος,
καθώς Νίκος είναι το όνομα του επικεφαλής της διεύθυνσης ασφαλείας Αττικής, του
Νίκου Γεωργίου, αλλά ο Δημάκος κάθε άλλο παρά ανυποψίαστος ήταν για τη στενή
σχέση ανάμεσα στον Γεωργίου και τη γραμματέα του. […]
Τα πράγματα ήταν τελικά πολύ σοβαρά. Ο Γεωργίου, αντίθετα
από ό,τι συνέβαινε συνήθως, ήταν καθισμένος στην καρέκλα του, χωρίς να στέκεται
όρθιος. Ήταν πανύψηλος, γύρω στα δύο μέτρα και δεν έχανε ποτέ την ευκαιρία να
επιβάλει την παρουσία του στο χώρο. Η μόνη περίπτωση να υποδεχθεί κάποιον
καθισμένος στην καρέκλα ήταν τις σπάνιες περιπτώσεις που ο άλλος ήταν ψηλότερος
από αυτόν. Τότε δεν σηκωνόταν και βιαστικά καλούσε και τον άλλο να καθίσει.
Τώρα, ωστόσο, το τελετουργικό της επιβολής είχε παραμεριστεί. Το έντονο
κοκκίνισμα στο πρόσωπο και τη φαλάκρα του φανέρωνε άγχος και τόνιζε πιο έντονα
το τεχνητό καφέ χρώμα που είχε το καλοψαλιδισμένο μουστάκι του και τα λίγα κοντοκουρεμένα μαλλιά που πλαισίωναν τους
κροτάφους και το σβέρκο του. Μπήκε αμέσως στο ψητό χωρίς τις γεμάτες στόμφο
εισαγωγές που συνήθιζε και τις ατελείωτες παύσεις.
«Τρέξε αμέσως στον Λύχνο».
«Ποιος είναι ο Λύχνος;»
«Ένα μπιστρό στη Βουκουρεστίου».
«Τι συνέβη;»
«Δολοφονήθηκε ο Γιάννης Μέλος»,
« Ποιος είναι αυτός;»
«Ο εκδότης της εφημερίδας το “Σούσουρο”».
Λίγα λόγια για τον
συγγραφέα
Ο Χ. Στεφόπουλος
κατάγεται από μια πόλη της Μακεδονίας. Από τα μέσα της δεκαετίας του 1980 έως
τα μέσα της δεκαετίας του 1990 παρέμεινε στη Θεσσαλονίκη όπου και σπούδασε στη
Νομική Σχολή του Α.Π.Θ.
Προς το παρόν ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Τα πρωινά κατά
τις εργάσιμες ημέρες και ώρες και για όσο καιρό ακόμη του επιτρέπουν οι
διεθνείς δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η χώρα περί μείωσης του προσωπικού των
υπηρεσιών του δημοσίου, ασχολείται με την καταπολέμηση της κακοδιοίκησης.
Στον «παραγωγικό» του χρόνο ασχολείται από κοινού με τη
γυναίκα του με το μεγάλωμα ενός μωρού, διαβάζει οτιδήποτε πέσει στα χέρια του
και γράφει αστυνομικά μυθιστορήματα.
Η σειρά είναι αξιολογική και επειδή ο συγγραφέας δεν είναι
εν γένει αντίθετος σε κάθε είδους ιεραρχήσεις η κατάταξη είναι και ιεραρχική.
____________________________
Χ. Στεφόπουλος: "Καθαρές δουλειές"
ISBN 978-960-501-800-9, σελ. 232, τιμή 11,00 ευρώ, έκδοση
Ιουνίου 2012
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου