"Δεν πεθαίνουμ
ε επειδή κάποτε γεννηθήκαμε ούτε επειδή ζήσαμε ούτε από γηρατειά. Πεθαίνουμε για κάποιο λόγο. Το γεγονός ότι ήξερα πως το τέλος της μητέρας μου, λόγω ηλικίας, ήταν κοντά δεν απάλυνε καθόλου την οδύνη και την ένταση της φοβερής έκπληξης: είχε ένα σάρκωμα. Ένας καρκίνος, μια ανακοπή, μια πνευμονική εμβολή είναι τόσο βίαια και απρόβλεπτα όσο και το σταμάτημα του κινητήρα ενός αεροπλάνου που πετάει. Η περίπτωση της μάνας μου μας καλούσε να είμαστε αισιόδοξοι, αφού, μολονότι ανήμπορη, ακίνητη και μελλοθάνατη, διαβεβαίωνε ότι κάθε λεπτό της ζωής είναι ανεκτίμητο..."Η Σιμόν ντε Μποβουάρ απεκδύεται το ένδυμα της συγγραφέως και φοράει τα απλά ρούχα της θυγατέρας που οδύνεται. Η ιστόρηση του επώδυνου θανάτου της μητέρας της, της Φρανσουάζ Μποβουάρ, γίνεται η αφορμή για να ξετυλιχτούν αναμνήσεις για την παιδική ηλικία, μικροσυμβάντα -αλλά και σημαντικά γεγονότα- της οικογενειακής ζωής, σκέψεις και προσδοκίες του παιδιού που αργότερα θα ενηλικιωθεί και βέβαια η σχέση μάνας και κόρης.
Λίγα λόγια για την συγγραφέα
Γαλλίδα φιλόσοφος και συγγραφέας, εκπρόσωπος του Υπαρξισμού και του φεμινιστικού κινήματος. Γεννήθηκε το 1908 στο Παρίσι. Σπούδασε στη Σορβόνη και μετά το τέλος των σπουδών της δίδαξε φιλοσοφία στη Μασσαλία, στο Ρουέν και το Παρίσι. Το 1929 γνώρισε τον Ζαν Πωλ Σαρτρ που την μύησε στην συγγραφή και έζησε δίπλα του όλη την υπόλοιπη ζωή της.
Το πρώτο της έργο, "Τα πρωτεία του πνεύματος" απορρίφθηκε, το 1938, από τους εκδότες. Το επόμενο μυθιστόρημα της, "Η καλεσμένη" είχε καλύτερη τύχη και δημοσιεύτηκε το 1943. Ακολούθησαν τα: "Το αίμα των άλλων", "Όλοι οι άνθρωποι είναι θνητοί", "Οι Μανδαρίνοι", "Η δύναμη της ζωής, η δύναμη των πραγμάτων", "Τα γηρατειά", κ.ά.
Πριν αποφασίσει να ασχοληθεί με τη συγγραφή ταξίδεψε σε πολλές χώρες στην Ευρώπη, στην Αμερική και τη Ρωσία. Επίσης, μαζί με τον σύζυγό της διηύθυνε το περιοδικό "Μοντέρνοι Καιροί" και μέσα από αυτό είχαν υποστηρίξει τη φοιτητική εξέγερση του 1968.
Πέθανε το 1986 σε ηλικία 78 ετών.
______________________________
Σιμόν ντε Μποβουάρ (Simone de Beauvoir): "Ένας πολύ γλυκός θάνατος"
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου