Φτωχαίνουμε! Ολοένα φτωχαίνουμε και ρημάζουμε! Στην καρδιά και τον νου μας, στην ζωή μας ολόκληρη...Φεύγουν οι φωστήρες με το καθάριο μυαλό, με τις δροσερές ιδέες, κι απομένουν σαν τα κούτσουρα πίσω οι γραικύλοι της αμορφωσιάς και της ξιπασιάς.
Ένας πελώριος κόσμος θυμού κι αγανάκτησης κατακλύζει τους δρόμους της γνώσης, που μετά τον χαμό της απαράμιλλης Jacqueline de Romilly θα χάσουν -είμαι βέβαιος- κάτι από την λάμψη τους, κάτι από την στιλπνάδα τους.
Σχεδόν τυφλή, στα 97 χρόνια της, η Jacqueline της ομορφιάς και της αξίας πέταξε εκεί ψηλά, όπου δεν τολμούμε ούτε καν να κοιτάξουμε!
Μια ζωή αφιερωμένη στα ελληνικά Γράμματα, στον κλασικό Ελληνισμό, στο αθάνατο αρχαιοελληνικό πνεύμα. Έδωσε ασφαλώς τις μάχες της. Άλλες τις κέρδισε, άλλες τις έχασε. Μα οι μάχες δεν δίνονται μόνο για να κερδίζονται. Δίνονται -κυρίως- για να διατηρούν οι άνθρωποι έναν στοιχειώδη αυτοσεβασμό.
Κι αυτό η κυρία Romilly δεν το λησμόνησε ποτέ...
Πάνος Γιαννάκαινας
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου