Τριάντα χρόνια επαγγελματικό ποδόσφαιρο

[ παρουσίαση ]

Ιδεολόγοι ή καιροσκόποι; Νοικοκυραίοι ή τυχάρπαστοι; Κουβαρντάδες (σε βαθμό κοροϊδίας) ή λαμόγια; Εκμεταλλευτές ή θύματα; Κατεστραμμένοι ή κερδισμένοι;

Για όλους υπάρχει μερίδιο στο 30χρονο -ήδη- επαγγελματικό ποδόσφαιρο της άτυχης χώρας που ονομάζεται Ελλάδα. Αυτό το βιβλίο επιχειρεί ένα ‘ταξίδι στο σύγχρονο παρελθόν’, σκαλίζοντας το κίνητρο και το αποτέλεσμα των πρωταγωνιστών. Το αν οι σελίδες του σας προβληματίσουν, ενδεχομένως το εγχείρημα θεωρηθεί επιτυχημένο.

Τριάντα χρόνια επαγγελματικό ποδόσφαιρο, λοιπόν. Πρόσωπα, σφάλματα, ιδέες. Ποιοι το ανέδειξαν, ποιοι το βύθισαν, ποιοι το εκμεταλλεύτηκαν.

«Τριάντα χρόνια διανύθηκαν από τη «σέντρα» του περίφημου επαγγελματισμού στο ελληνικό πρωτάθλημα, ωστόσο τα νεανικά σφάλματα δεν είναι καθόλου σίγουρο πως το εγχώριο ποδόσφαιρο τα έχει ξεπεράσει. Οι λέξεις «οργάνωση», «ανάπτυξη», «προοπτική», για την πλειοψηφία των δυνάμεων που προσφέρουν παραδοσιακά την συμμετοχή των ομάδων τους στις επαγγελματικές κατηγορίες, απουσιάζουν ή παραμένουν άγνωστες σε λεξιλόγιο και συνείδηση. Σχεδόν όλοι ισορροπούν σαν φοβισμένοι ακροβάτες, μεταξύ αβεβαιότητας και στην ένδειας.

Φυσικά, οι περισσότερες δυνάμεις θα είχαν σβήσει από τον επαγγελματικό χάρτη αν ίσχυε και για το ποδόσφαιρο ο Νόμος 2190 (των ανωνύμων εταιρειών), ή θα είχαν κατρακυλήσει σε… αλάνες, αν το πονηρό Κράτος δεν έσβηνε κατά περιόδους τεράστια χρέη με το γνωστό χαριστικό άρθρο… Οι θεατές ούτε που αγγίζουν σε αριθμούς το 50% όσων γέμιζαν τις εξέδρες ασφυκτικά τις δεκαετίες του 1960 και του ’70, (φαινόμενο που αποδίδεται στο νταβατζηλίκι της τηλεόρασης προκειμένου να αντλεί διαφημιστικά κέρδη…). Οι θεωρούμενοι «μεγάλοι» του ποδοσφαίρου, αυτά τα τριάντα χρόνια, ποτέ δεν έχασαν τα προνόμια που το πολιτικό και εκδοτικό κατεστημένο πάγια τους αναγνωρίζουν (όταν στη Γερμανία, στην Αγγλία και σε άλλα πρωταθλήματα της Εσπερίας οι πρωταθλητές εναλλάσσονται και οι διεκδικητές δεν θυμίζουν… δικομματισμό).

Το τοπίο παραμένει θολό. Κι αν ο Ολυμπιακός έχει καταφέρει να κερδίσει τους περισσότερους τίτλους (επιτρέποντας στον ηγέτη του να φουσκώνει σαν παγώνι) και να αποκτήσει –για μισό αιώνα- μια σύγχρονη στέγη, εντούτοις η πλειοψηφία ασφυκτιά κολυμπώντας σε χρέη και προσπαθώντας με απίστευτα μεγάλο αριθμό μέτριων ξένων ποδοσφαιριστών στο σχήμα τους να πείσουν ότι αξίζουν καλύτερη μοίρα.

Αυτός ο ας πούμε επετειακός τόμος, δημιουργήθηκε όχι βεβαίως για να θυμίσει αριθμούς (σκορ κλπ.) ούτε να δώσει… στατιστικά προϊόντα. Στόχος είναι να καταγράψει τα βασικά στοιχεία του προφίλ και το κίνητρο των πρωταγωνιστών, οι οποίοι ανέλαβαν με αγορά μετοχών και ανάληψη διοικήσεων να αλλάξουν το πρόσωπο του ποδοσφαίρου. Κάποιοι (ελάχιστοι) τα κατάφεραν, άλλοι το βύθισαν, μερικοί καταστράφηκαν οικονομικά, άλλοι εκμεταλλεύτηκαν καταστάσεις κλέβοντας από τη δυναμική και τη γοητεία τού αντικειμένου, ενώ κάποιοι βρέθηκαν πίσω από τα σίδερα της φυλακής. Οι παλαιότεροι φίλαθλοι να αναρωτηθούν και ίσως αναζητήσουν το κίνητρο αυτού του βιβλίου.

Ας το ξεκαθαρίσω: Οι νεαροί ποδοσφαιρόφιλοι δεν έζησαν Κοσκωτά, δεν έζησαν Σαλιαρέλη, Καρέλλα, Αλαμάνο, Σκλαπάνη, ή κάποιους άλλους, φιγουρατζήδες και μπατίρηδες, οι οποίοι πλούτισαν κερδίζοντας ταυτόχρονα φήμη που δεν την άξιζαν. Γι’ αυτούς τους νεαρούς αναγνώστες – φιλάθλους, κυρίως γράφηκε το βιβλίο. Αν συμφωνούν και οι «παλαιοί των ημερών», τόσο το καλύτερο για το ποδόσφαιρο, γενικά, κι ας μη θεωρηθεί –παρακαλώ- εγωιστική η τελευταία τοποθέτηση του συγγραφέα.» - Γιώργος Αρκουλής (Από τον πρόλογο του βιβλίου)
____________________________________________
Γιώργος Αρκουλής: "Τριάντα χρόνια επαγγελματικό ποδόσφαιρο - Πρόσωπα, σφάλματα, ιδέες"

ISBN 978-960-6863-41-7 - εκδόσεις Τόπος