Πότε ήταν που έχασε την ψυχή του; Ο προκλητικός του πλουτισμός στη διάρκεια του φρανκικού καθεστώτος, ο αριβισμός του, τα πολλαπλά του προσωπεία, ο συμβιβασμός του με το σύστημα, όλα αυτά δεν του επιτρέπουν να διατηρήσει μια αγνή εικόνα για τη ζωή του.
Και οι οικογενειακές του σχέσεις αποτελούν μια απτή απόδειξη της αποτυχίας του. Αυτός ο άνδρας ανήκει σε μια γενιά που έχει αποκληθεί «αθώα», αλλά η οποία όμως οικοδομήθηκε πάνω σε « βρόμικα » θεμέλια.
«...Η παρηγοριά που νιώθω όταν ξέρω ότι οι λέξεις που γράφω δεν πέφτουν στο κενό, όπως αυτές που προφέρει ο Ραμόν στη μοναξιά της σοφίτας, αλλά θα μείνουν και θα περιπλανιούνται στο χιονισμένο τοπίο ετούτων των χαρτιών, σαν ζώα σ' έναν κυνηγότοπο όπου σύντομα θα ακουστούν οι πυροβολισμοί του κυνηγού. Ποιος θα αισθανθεί στα δάχτυλά του τα απομεινάρια της ζέστης του φρεσκοσκοτωμένου θηράματος; [...]
Είχαμε έρθει από την επαρχία με όρεξη να κατακτήσουμε μια πόλη όπου φαινόταν εύκολο να πετύχεις το ακατόρθωτο. Αρκούσε μια επαφή, μια πόρτα (ή ένα παράθυρο, μερικές φορές) για να μπεις σ' εκείνον τον κόσμο των κεραυνοβόλων επιχειρήσεων όπου όλα πουλιόνταν και όλα αγοράζονταν με μανία: το ουίσκυ, η σαμπάνια, η πενικιλίνη, το τσιμέντο, η μορφίνη, το χαβιάρι, το σταμπωτό μετάξι από το Παρίσι. [...]
Όμως, αν αυτό έγινε δυνατό ήταν επειδή πίσω υπήρχε η δική μας θέληση. Και αν κάναμε κάτι που σήμερα δεν φαίνεται και τόσο τίμιο, ήταν επειδή έπρεπε να τα βγάλουμε πέρα στη ζωή και να στήσουμε στα πόδια της μια χώρα που έβγαινε από το τίποτα. Κι αυτό απαιτούσε πολύ συχνά κάποια σκληρότητα. [...]
Οι αναμνήσεις έχουν μια τάξη, έχουν ένα πριν κι ένα μετά, έχουν το χρόνο των πληγών και των τραυμάτων που εξακολουθούν να πυορροούν επί χρόνια και κανένας δεν μπορεί να τις γιατρέψει. Το σεξ με την Ελένα στην αρχή μου φάνηκε σαν ώριμο φρούτο και αργότερα, για χρόνια, ήταν σαν ένα πληγωμένο πουλί. Τις αναμνήσεις μπορείς να τις κουκουλώσεις μόνο με τη νοσταλγία, και η νοσταλγία είναι τόσο ηλίθια σαν τη διακόσμηση με αρλεκίνους που είχα φανταστεί στο δωμάτιο του Ραμόν...»
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα
Ο Ραφαέλ Τσίρμπες γεννήθηκε στο Ταβέρνες της Βαλδίγνα, στη Βαλένθια της Ισπανίας, το 1949. Σπούδασε Σύγχρονη Ιστορία στη Μαδρίτη και ασχολήθηκε με την κριτική λογοτεχνίας για ένα διάστημα
και αργότερα με άλλες δημοσιογραφικές δραστηριότητες.Το πρώτο του μυθιστόρημα, Mimoun, βραβευμένο με το Herralde το 1986, μεταφράστηκε σε αρκετές γλώσσες και είχε εξαιρετική υποδοχή από το κοινό: «Υπέροχο μυθιστόρημα» (Χαβιέρ Γκόνι).
«Ο Ραφαέλ Τσίρμπες δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητος. Έχει πολλά να πει και τα λέει καλά» (Χοακίν Μάρκο). «Ο Ραφαέλ Τσίρμπες κατάφερε να επινοήσει μια νέα φωνή» (Άλβαρο Πόμπο). «Το στυλ του κειμένου παραπέμπει στην ecriture blanche του Ρολάν Μπαρτ... Υποδειγματική πρόζα» (Βόλφγκανγκ Λάσινγκερ, Frankfurter Algemeine Zeitung).
Κατόπιν δημοσίευσε άλλα επτά μυθιστορήματα που επιβεβαίωσαν πλήρως τις αρχικές προσδοκίες: En la lucha final (1991), La buena letra (1992), Los disparos del cazador (Σκηνές κυνηγιού) (1994), La larga marcha (1996), La caída de Madrid (2000), Los viejos amigos (2003), Crematorio (2007).
________________________________________________
Ραφαέλ Τσίρμπες (Rafael Chirbes): "Σκηνές κυνηγιού" - μετάφραση: Κρίτων Ηλιόπουλος
ISBN 978-960-325-834-6 - σελ. 136 - τιμή 11,00 ευρώ - έκδοση Οκτώβριος 2009
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου