Ο λαβύρινθος της μοναξιάς

«Η μοναξιά, το να νιώθει κανείς και να ξέρει ότι είναι μόνος, απόμακρος από τον κόσμο και ξένος προς τον εαυτό του, χωριστός απ' αυτόν, δεν αποτελεί αποκλειστικό χαρακτηριστικό του Μεξικανού. Όλοι μας, κάποια στιγμή της ζωής μας, νιώθουμε μόνοι. Κι ακόμη χειρότερα: Είμαστε μόνοι.

Η ζωή είναι αποκοπή απ' αυτό που ήμασταν και βάπτισμα σε αυτό που θα γίνουμε, σε ένα πάντα παράδοξο μέλλον. Η μοναξιά είναι ο έσχατος κύκλος της ανθρώπινης μοίρας. Ο άνθρωπος είναι το μοναδικό ον που νιώθει μόνο και το μοναδικό που αποζητεί τους άλλους.

...Σήμερα, η εξουσία καταργεί τη μοναξιά, διά νόμου. Και, μαζί μ' αυτή, τον έρωτα, παράνομη και ηρωική μορφή μέθεξης. Η προάσπιση του έρωτα αποτελούσε ανέκαθεν πράξη αντικοινωνική και επικίνδυνη. Σήμερα αρχίζει να γίνεται πραγματικά επαναστατική». - Οκτάβιο Πας (Octavio Paz)

Κορυφαίο δοκίμιο του νομπελίστα ποιητή και στοχαστή, η παραδειγματική αυτή μελέτη της μεξικανικής ταυτότητας είναι ταυτόχρονα μια ξενάγηση στον ζοφερό λαβύρινθο της ιστορίας και της ψυχής, εκεί όπου πλανιέται μοναχικά ο σύγχρονος άνθρωπος, αναζητώντας την έξοδο προς την κοινωνία και τον έρωτα.

«Ο Λαβύρινθος της μοναξιάς (1950) είναι το πρώτο και ίσως το σημαντικότερο δοκίμιο του Οκτάβιο Πας... Πρόκειται για μια βαθιά ψυχολογική τομή του χαρακτήρα του μεξικανικού λαού μέσω της αναδρομής στην ιστορική του πορεία από την ισπανική κατάκτηση μέχρι σήμερα...

Το κείμενο του Πας είναι ανεξάντλητο. Η γνώση του ιστορικού παρελθόντος της χώρας του βαθιά. Το οξύ και διεισδυτικό του βλέμμα, εργαλείο μοναδικό για την ανάλυση ενός τόσο σύνθετου και αντιφατικού παρόντος. Η προσπάθειά του να πείσει αυτόν το λαό για τη μοναδικότητά του αγωνιώδης. Δεν μπορεί κανείς να 'χει ζωντανό παρόν έχοντας πίσω του ένα νεκρό παρελθόν. Μόνος του στόχος ν' αποκτήσει ο λαός αυτός συνείδηση της ιστορικής του συνέχειας.

Ο Πας δεν είναι ο αντικειμενικός αναλυτής μιας πραγματικότητας, είναι ο υποκειμενικός εκφραστής ενός κόσμου που τον αφορά προσωπικά και για τον οποίο έχει ειλημμένη θέση...

Ο Λαβύρινθος θα παραμείνει το "κλασικό" του έργο, το έργο που θα δημιουργήσει σχολή, το έργο που θ' αποτελέσει βίβλο για το μελετητή της μεξικανικής πραγματικότητας, το έργο που σήμερα -σαράντα πέντε χρόνια μετά τη συγγραφή του- είναι περισσότερο επίκαιρο παρά ποτέ. Οι εφιάλτες του Πας πριν από σαράντα πέντε χρόνια σήμερα αποτελούν πραγματικότητα». - Ντιάνα Μπόμπολου, από το Εισαγωγικό σημείωμα 
___________________

Οκτάβιο Πας (Octavio Paz): "Ο λαβύρινθος της μοναξιάς"

ISBN 9602211032, σελ. 336, επανέκδοση 2014