Mπορεί ένα παιδικό παιχνίδι να σε κάνει να γνωρίσεις τον ίδιο σου τον
εαυτό;
Ένα βιβλίο όπως ένα παιχνίδι κρεμάλας μπορεί να σου ξετυλίξει
πολλά, αρκεί ν’ αφήσεις τη φαντασία σου να πετάξει, όπως τα όνειρα που
πρέπει να τα ζήσεις με όλη σου την ψυχή για να τα ερμηνεύσεις, όπως η
ζωή που τη ζεις και πάλι τη μαθαίνεις, όπως ο θάνατος που πρέπει να τον
γευτείς για να τον ορίσεις.
Τρία παιδιά γνωρίζουν τον κόσμο μέσα από
την αποκαλυπτική ανακάλυψη των ίδιων τους των εαυτών, πάνω στις
μονοδιάστατες συστοιχίες ενός σχολικού παιχνιδιού. Ο έρωτας, η φιλία, η
ζωή και ο θάνατος ξετυλίγονται στις γραμμές που ορίζουν τη ζωή τους.
Ένας πρωταγωνιστής βρίσκει απαντήσεις στα αινίγματα του σήμερα μέσα από τις δοκιμασίες του χθες.
Ένας συγγραφέας δημιουργεί γεμίζοντας τα κενά μιας απεριόριστης συστάδας λέξεων, λύνοντας το αίνιγμα του προσωπικού του αγώνα.
Χιούμορ,
τρέλα, λογική, παράλογα επιχειρήματα, κι ένα παιχνίδι που αποτυπώνεται
βαθιά κι ανεξίτηλα, ξεθάβοντας αναμνήσεις και όνειρα.
Παιχνίδια κρεμάλας παίζαμε πολλά. Γιατί όχι και ένα ακόμα; Θα το αντέξετε;
Διαβάστε επίσης του ιδίου:
"Το τάγμα της ελπίδας"
"Με τον έρωτα περνάει ο καιρός, με τον καιρό περνάει ο έρωτας"
"Ο κανόνας της ορθής γωνίας"
_________________
Νίκος Παργινός: "Κρεμάλα"
ISBN 960-422-325-9, σελ. 349, τιμή 5,00 ευρώ, έκδοση 2005
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου