Φέτος ένας από τους σημαντικότερους αγώνες στον κόσμο θα λάβει χώρα στην Αθήνα στις 31 Οκτωβρίου με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 2500 χρόνων από τη μάχη του Μαραθώνα και δεν είναι άλλος από τον Διεθνή Μαραθώνιο Αθηνών.
Ο Μαραθώνιος Ονείρων» είναι ένα κείμενο, που θέλει να αγγίξει κυρίως αυτή τη πλευρά του αγώνα και μάλιστα μέσα από τα μάτια και τη ψυχή ενός εφήβου, που βλέπει τον συγκεκριμένο αγώνα ως τη δική του ευκαιρία να κάνει τους άλλους να τον προσέξουν, μέσα από μια καθαρά ειρηνική αλλά τόσο εκρηκτική διαδικασία και τελικά τον βοηθά να γνωρίσει τον ίδιο του τον εαυτό και τις ανάγκες του, τους προβληματισμούς του και τα όνειρά του, τον τρόπο, που μπορεί να προσεγγίσει, όσους αισθάνεται κοντά του αλλά και ταυτόχρονα ανεξήγητα μακριά του. Γιατί ο μαραθώνιος δεν είναι κατά κύριο λόγο τα χιλιόμετρά του και η κατάκτησή τους, αλλά το όνειρο και η προσέγγισή του και αυτό μπορεί να το κάνει κάθε αθλητής της «ζωής».
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Θα ήθελα να αφιερώσω λοιπόν αυτό το βιβλίο σε όλους εκείνους που έχουν τρέξει, θα ξανατρέξουν ή θα τρέξουν για πρώτη φορά τον δικό τους Μαραθώνιο. Σε όλους εκείνους που τερμάτισαν ή εγκατέλειψαν. Σε όλους εκείνους, που τον ονειρεύονται ή που θα τον τολμήσουν. Σε όλους εκείνους που μάζεψαν τα ασθενοφόρα και τα λεωφορεία, αλλά τα όνειρά τους είναι ακόμα εκεί και τους περιμένουν. Σε όλους αυτούς, που ξέρουν ή που θέλουν να μάθουν, πως τα πιο γλυκά πράγματα στη ζωή έχουν σχεδόν πάντα και μια σκληρή πλευρά, που όμως μπορείς να ξεπερνάς, όχι γιατί συμβαίνει κάτι μαγικό, αλλά απλά γιατί το θέλεις πολύ!!!» - Νίκος Μιχαλόπουλος
«Εκείνο το πρωί της 6ης Αυγούστου του 1984 δύο γυναίκες από δύο διαφορετικές χώρες και σε δύο διαφορετικά αγωνίσματα, την ίδια όμως στιγμή κατά τη διάρκεια των Ολύμπιακών αγώνων του Λος Άντζελες, βίωναν το σκληρό πρόσωπο της αθλητικής τους προσπάθειας.
Εγώ πραγματοποιούσα έναν από τους χειρότερους αγώνες της καριέρας μου κι εκείνη έδινε τη μάχη να κρατηθεί στον αγώνα στα τελευταία μέτρα του προσωπιού της Μαραθωνίου, μεταφορικά και κυριολεκτικά, αλλά και τη μάχη να κρατηθεί όρθια στα πόδια της. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το πάγωμα όλων μας μόλις αντικρύσαμε την εικόνα αυτής της γυναίκας, της εξαντλημένης, της αφυδατωμένης, της σχεδόν ημιλυπόθυμης να θέλει τ όσο πεισματικά να φτάσει στο τέρμα τ ου δικού της ονείρου.
Μπορεί εκείνο το δικό μου αγώνα να θέλω να τον ξεχάσω, όμως είμα ι απίστευτα περήφανη, που γνώρισα την Γκαμ πριέλ Άντερ-σεν από κοντά, σε ένα αγώνα, που έκανε καλό στην ίδια την ιδέα του αθλητισμού. Μα μήπως αυτό δεν είναι ο αθλητισμός;
Η ασταμάτητη εναλλαγή χαράς, λύπης, δύναμης, εξάντλησης, επιδοκιμασίας και αποδοκιμασίας μέσα στα ανθρώπινα όρια και κάποιες φορές πάνω από αυτά, στο σημείο δηλαδή, που γράφεται η ιστορία. » - Άννα Βερούλη
Λίγα λόγια για τους συγγραφείς
Ο Νίκος Μιχαλόπουλος γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Είναι απόφοιτος του Παιδαγωγικού τμήματος του Πανεπιστημίου Αθηνών και τα τελευταία χρόνια διδάσκει σε δημοτικά σχολεία κοινωνικά ευαίσθητων ομάδων (τσιγγανόπαιδες, παλιννοστούντες). Το μεγάλο πάθος της ζωής του από τα πολύ μικρά του χρόνια ήταν και παραμένει ο αθλητισμός. Μέχρι και σήμερα δραστηριοποιείται αγωνιστικά στο ολυμπιακό αγώνισμα της σκοποβολής.
______________________________
Άννα Βερούλη, Νίκος Μιχαλόπουλος: "Μαραθώνιος ονείρων" - Φωτογραφικό υλικό: Xαρά Μπιρμπίλη-Παπαδημητρίου
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου