Εκεί ψηλά στο Περτούλι

[ παρουσίαση ]

«Το θεόρατο νερό την άρπαξε τη νυφούλα, που ήταν τρεις μέρες μαναχά στεφανωμένη, που φόραγε τ’ άσπρο το νυφικό της το φουστάνι, φκιασμένο με πολλές πήχες από κάτασπρο ατλάζι, και με τα μεσοφόρια της τα χασεδένια να πάρουν να φουσκώνουν μες το νερό, κι έμοιαζε η έρμη σα να’ ταν καθισμένη σε θρόνο. Και πάαινε και πάαινε κι ήταν κρίμα κι άδικο να γλέπεις μες στη θολούρα, μες στην κοσμοχαλασιά, έναν ασπροντυμένο άγγελο να τον σέρνουν τα χωματένια τα φίδια, μέρα μεσημέρι…»

Λίγα λόγια για την συγγραφέα

Η Κατερίνα Κανταρτζή γεννήθηκε στο Περτούλι. Σπούδασε σχέδιο στη Θεσσαλονίκη και παντρεύτηκε στην Αθήνα, όπου και εργάσθηκε στο Υπουργείο Χωροταξίας και Περιβάλλοντος για είκοσι πέντε χρόνια. Ζει στην Αθήνα. Έχει δύο κόρες.

Το βιβλίο «Εκεί ψηλά στο Περτούλι» είναι το πρώτο της. Σ’ αυτό θρύλοι και αναμνήσεις πλέκονται με τέχνη σε έναν αφηγηματικό λόγο, που αναδεικνύει τη χάρη της ντοπιολαλιάς της Πίνδου και ταυτόχρονα συνθέτει ειδυλλιακές εικόνες της εκεί ανέγγιχτης φύσης, στην οποία ο άνθρωπος ζει ακόμα και σήμερα σε θαυμαστή φυσική ισορροπία.

Για τη συγγραφέα, η κόρη της, δημοσιογράφος Νάσια Μπίθα, αναφέρει στον πρόλογο του βιβλίου:

«Η μητέρα μου ζει εδώ και αρκετές δεκαετίες στην Αθήνα και κανείς ποτέ δεν κατάλαβε τον τόπο καταγωγής της από την προφορά ή το τοπικό ιδίωμα, εκτός αν το δήλωνε η ίδια. Στα ολιγοήμερα ταξίδια μας στο Περτούλι, μεταμορφωνόταν αυτόματα μόλις πατούσε το πόδι της εκεί, κι άρχιζε τη λογοδιάρροια σε ντοπιολαλιά. Ήταν ανέκαθεν ένα αστείο για μένα και την αδερφή μου, φαινόμενο που έγινε πολύ πιο αστείο όταν, ενώ δεν είχε πιάσει ποτέ μολύβι εκτός απ’ ό,τι αφορούσε στην επαγγελματική της δραστηριότητα (κι εκεί ελάχιστα, κυρίως για να σχεδιάζει), άρχιζε ξαφνικά να γράφει ιστορίες σ’ αυτήν την παράξενη για μας γλώσσα. Και τότε είδαμε τη μοναδικότητα και την ποίηση του λόγου της και την προτρέψαμε τις δημοσιεύσει.

Γιατί, πέρα από την αυθεντικότητά τους, πέρα από το ότι σου αποκαλύπτουν μια σχεδόν μυστικιστική ομορφιά, τα διηγήματα αυτά σε αφοπλίζουν για έναν ακόμα λόγο: είναι ζωντανά. Είναι γεμάτα ήχους κελαριστού νερού και κραυγές τσακαλιών, μυρίζουν έλατο και ψητά στη θράκα και αγριοκέρασα. Είναι τρυφερά κι ανθρώπινα και με το μοναδικό τρόπο γραφής τους σε κάνουν να αισθάνεσαι πως αυτός ο αέρας που αποπνέουν είναι πάντα εκεί, με μεταφυσικό τρόπο κομμάτι της ελληνικότητας και της συνείδησής σου, ανεξάρτητα από το αν έχεις πατήσει ποτέ το πόδι σου σ’ αυτήν την πανέμορφη γη.»
__________________________________________
Κατερίνα Κανταρτζή: "Εκεί ψηλά στο Περτούλι"

ISBN 978-960-385-522-4 - σελ. 88 - τιμή 9,00 ευρώ - έκδοση Οκτωβρίου 2008