Το ολέθριο «χάντικαπ»

[ παρουσίαση ]

Ο ανά χείρας τόμος αποτελείται από τρεις ενότητες εντελώς διαφορετικές στο περιεχόμενο, στην υφή, στον τρόπο προσέγγισης των θεμάτων τους, όπως και στη... χρονική απόσταση –δύο και τριών δεκαετιών– που χωρίζει τη «συγγραφή» τους. Εντούτοις διέπονται από την κοινή ελπίδα να λειτουργήσουν –ίσως– ως ερεθίσματα που θα συνέβαλλαν, έστω και ελάχιστα, στην ανάπτυξη οποιασδήποτε δυνατής μορφής προβληματισμών σχετικών με το τι δέον γενέσθαι μετά την εκ των έσω κατάρρευση του κυρίαρχου στην επαναστατική Αριστερά –σε παγκόσμια κλίμακα– «σοβιετο-κομμουνιστικού μοντέλου» ή/και τον πλήρη εκφυλισμό –σε πωρωμένο δικτατορικό κρατικο-μονοπωλιακό καπιταλισμό– του αντίστοιχου «μαο-κινεζικού μοντέλου». Οι ορφανεμένες και καθημαγμένες ιδεολογικο-πολιτικά μάζες και οι διαλυμένες και αποδεκατισμένες δυνάμεις αυτής της άλλοτε πανίσχυρης επαναστατικής Αριστεράς, που επί σχεδόν έναν αιώνα πάλευαν «με ανείπωτη αυταπάρνηση ν’ αλλάξουν τον κόσμο», σήμερα, μετά τον σαρωτικό-καθολικό αφανισμό όλων των αξιών στις οποίες πίστευαν, δεν έχουν πια σε τι άλλο να προσδοκήσουν... Eκτός ίσως απ’ το να αναφανούν, σαν από κάποιο θαύμα, εντελώς νέες, ρεαλιστικές, ακλόνητα πειστικές απαντήσεις στο μέγιστο ερώτημά τους: «Και τώρα τι κάνουμε;...».

Ερώτημα που –από διαφορετικές αφετηρίες– απασχολεί-ταλανίζει ταυτόχρονα και άλλα, εξαιρετικά πολυάριθμα και πολυποίκιλα, στρώματα, που ασφυκτιούν και αντιτάσσονται με μύριους τρόπους στην καπιταλιστική (ιμπεριαλιστική) νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση. Αυτήν που σαν υπεργήινη λαίλαπα καταστρέφει ήδη ανεπανόρθωτα τον πλανήτη και τη ζωή αναρίθμητων ανθρώπινων υπάρξεων.

Μια κοινή προσδοκία απέραντων μαζών «ανά την υφήλιο» που δεν αποδέχονται μεν ως οριστικό και αμετάκλητο το ιδεολογικο-πολιτικό στάτους κβο που επικράτησε στη γη μετά την κατάρρευση του «υπαρκτού (υποτιθέμενου) σοσιαλισμού». Αλλά και που δεν θα είναι ποτέ δυνατόν να ορθοποδήσουν ιδεολογικο-πολιτικά αν δεν αναδυθεί απ’ τις γραμμές τους ένα νέο, πολύμορφο –και συνεχώς διευρυνόμενο– Κίνημα Ιδεών, με αντικείμενο όχι μόνο την αντιπαράθεση στην ασύλληπτη βαρβαρότητα του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού, αλλά πάνω απ’ όλα την αναζήτηση νέων μορφών ανάπτυξης της κοινωνίας, που να μην έχουν κανένα από τα «ολέθρια γνωρίσματα» του δήθεν σοσιαλισμού που ξέραμε ως τώρα.

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα

Ο Ζήσης Θέος είναι δρ. Kοινωνιολογίας της Σχολής Υψηλών Σπουδών Κοινωνικών Επιστημών της Γαλλίας (EHESS), με διευθυντή σπουδών τον P.-H. Chombart de Lauwe, θεμελιωτή διεθνώς της «αστεακής κοινωνιολογίας» (sociologie urbaine). Προηγούμενα η διπλωματική του διατριβή στην ίδια σχολή εγκρίθηκε από τον διαπρεπή ιστορικό-ελληνιστή P. Vidal-Naquet, διευθυντή της σχολής.

Ήταν στέλεχος επί δεκαετία του (ερευνητικού) Κέντρου Κοινωνικής Εθνολογίας και Ψυχοκοινωνιολογίας της Γαλλίας. Εξειδικευμένος στην εφαρμοσμένη «πρωτογενή» έρευνα («στο πεδίο») του δομημένου και κατοικημένου χώρου, με κύριο αντικείμενο των εργασιών του την εγκατοίκηση και διαμόρφωση των κοινωνικών σχέσεων σε νεοανεγειρόμενες τεχνητές νέες πόλεις κοινωνικής κατοικίας, με χιλιάδες κατοικιών η καθεμία απ’ αυτές (και οι οποίες σχεδόν όλες μετατρέπονται –λιγότερο ή περισσότερο– σε κοινωνικά γκέτο).

Μετακλήθηκε στην Ελλάδα το 1984 από τον τότε υπουργό Εργασίας Ευ. Γιαννόπουλο ως σύμβουλος Κοινωνικής Στεγαστικής Πολιτικής των διοικήσεων του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας (ΟΕΚ) και των «επιβλεπουσών» ηγεσιών του Yπουργείου Εργασίας.

Από το 1985 έως και το 1991 ήταν «senior sociologist» του Ελληνο-Γερμανικού Επιστημονικού και Επιδεικτικού Προγράμματος «Ηλιακό Χωριό» (οικισμός του ΟΕΚ στην Πεύκη Αττικής). Στον παγκόσμιο διαγωνισμό «Ηabitat ΙΙ» του ΟΗΕ, το «Κοινωνικό Πρόγραμμα» του Ηλιακού Χωριού κατέλαβε την 1η θέση στην Ελλάδα και την 37η θέση μεταξύ των 100 βραβευθέντων (σε σύνολο 5.000) προγραμμάτων απ’ όλες τις χώρες του κόσμου.

Ήταν συνιδρυτής –με τον πρόεδρο των HLM Γαλλίας R. Quillot– της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Συντονισμού Κοινωνικής Κατοικίας (CECODHAS) και οργανωτής του ιδρυτικού συνεδρίου της στην Αθήνα στις 5-6 Νοεμβρίου 1987. Στο CECODHAS σήμερα ανήκουν περίπου 70 οργανισμοί-μέλη χωρών της Ε.Ε., οι οποίοι στεγάζουν σε οικιστικά συγκροτήματά τους περισσότερους από 100.000.000 κατοίκους τους.

Διετέλεσε επί διετία πρόεδρος του Τμήματος Δημόσιου Τομέα του CECODHAS, και επί δεκαεπτά χρόνια μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής του.

Μετείχε σε δεκάδες διεθνή συνέδρια για την Κοινωνική Κατοικία, και οργάνωσε ο ίδιος δύο διασκέψεις του Δημόσιου Τομέα του CECODHAS, στα Χανιά Κρήτης την άνοιξη του 1997, και στην Αθήνα την άνοιξη του 2003, στο πλαίσιο της ελληνικής προεδρίας της ΕΕ.

Κατά την περίοδο 1990-1993 –με κυβέρνηση ΝΔ–, με δικό του αίτημα, έπαψε να αμείβεται και προσέφερε τις υπηρεσίες του στον ΟΕΚ ως «άμισθος συνεργάτης».

Σε μελέτη-εισήγηση που συνέταξε ο ίδιος, με τη συνεργασία του Γρ. Φελώνη, προέδρου του Εργατικού Κέντρου Αθήνας και αντιπροέδρου του ΟΕΚ, και της Σ. Σπυροπούλου, διευθύντριας κατασκευών του ΟΕΚ, βασίσθηκε η ανάθεση της ανέγερσης του Ολυμπιακού Χωριού στον ΟΕΚ από την ελληνική κυβέρνηση.

Τον Σεπτέμβρη του 2002 του ανετέθη η ευθύνη του «Κοινωνικού Προγράμματος Ολυμπιακού Χωριού». Τον Φλεβάρη του 2007 προκάλεσε ο ίδιος την απόλυσή του, έπειτα από επίμονες καταγγελίες του για την άρνηση εφαρμογής αυτού του προγράμματος από τον τότε υφυπουργό Γ. Γιακουμάτο.

_____________________________________

Ζήσης Θέος: "Το ολέθριο «χάντικαπ»" - Πρόλογος: Μίμης Ανδρουλάκης

ISBN: 978-960-03-5076-0 - τιμή 20,00 ευρώ - έκδοση 10 Μαΐου 2010